پیشینه و مبانی نظری گردشگری گل و گیاه و تاثیر آن بر جذب گردشگر
دانلود
پیشینه و مبانی نظری گردشگری گل و گیاه و تاثیر آن بر جذب گردشگر #جغرافیا و docx +دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت
پیشینه و مبانی نظری گردشگری گل و گیاه و تاثیر آن بر جذب گردشگر جزئیات: توضیحات: فصل دوم پژوهش کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش) همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب منبع : انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA) ۲-۱-گردشگری. 12 ۲-۱-۱-مفاهیم پایه گردشگری. 13 ۲-۱-۲-واژه شناسی. 13 ۲-۱-۳-بار مفهومی و معنای نهفته در کلمه گردشگری. 14 ۲-۱-۴-گونه شناسی گردشگری. 15 ۲-۱-۵-گونه های گردشگری. 16 ۲-۲-رویکرد های مطالعه گردشگری. 19 ۲-۳-چرا گردشگری موضوع علم جغرافیاست؟. 20 ۲-۴-جاذبه های گردشگری. 23 ۲-۴-۱-مدیریت جاذبه ها. 25 ۲-۴-۲-نظام سلسله مراتبی جاذبه ها. 25 ۲-۴-۳-شناخت جاذبه های گردشگری…………………….. 25 ۲-۴-۴-گونه شناسی جاذبه های گردشگری. 26 ۲-۵-گردشگری فرهنگی. 31 ۲-۵-۱-گردشگری فرهنگی و پایداری. 32 ۲-۵-۲-ظرفیت تحمل. 33 ۲-٦-تعریف مفهوم جغرافیای گیاهی. 35 ۲-۷-جغرافیای گیاهی ایران. 36 ۲-۸-تعریف مفهوم جغرافیای توریستی. 40 ۲-۹-گیاهان زینتی. 41 ۲-۱٠-ساختمان گل. 42 ۲-۱۲-اهمیت اقتصادی گلکاری. 44 ۲-۱۳- رالیسم. 47 ۲–ایدآلیسم: اید آلیسم idealism اصالت تصور و آرمانگرایی. 49 ۲-۱-گردشگری ده ها تعریف از گردشگری ارائه شده است که برخی از آنها به شرح زیر است: گردشگری مجموع پدیده ها و ارتباطات ناشی از کنش متقابل میان گردشگران، سرمایه، دولت ها و جوامع میزبان، دانشگاه هاو سازمان های غیر دولتی، در فرایند جذب، حمل و نقل، پذیرایی و کنترل گردشگران و دیگر بازدید کنندگان است. در تعریف فنی دیگری سازمان جهانی جهانگردی، گردشگری را از ابعاد مختلف، براساس تمایز در رویکرد به مکان مورد بازدید، به صورت زیر تقسیم کرده است (پاپلی یزدی، ۱۳۸۹، ص ۱۲). _گردشگری عبارت است از فعالیت افرادی که برای استراحت، کار و دلایل دیگر به خارج از محیط سکونت معمول خویش سفر کرده، حداکثر برای یک سال متوالی در آنجا اقامت کنند. _گردشگری داخلی: در این حالت اشخاص مقیم یک کشور حداکثر برای مدت دوازده ماه به محلی در در کشور خودشان که خارج از محیط معمولی زندگی آنهاست سفر می کنند و هدف اصلی سفر آنها انجام کاری نیست که سرانجام آن دریافت مزدی از محل مورد بازدید باشد. _گردشگری خارجی: افراد برای حداکثر مدت دوازده ماه به کشوری که محل اقامت معمول آنها نیست و خارج از محیط معمول زندگی شان قرار دارد سفر می کنند و هدف اصلی آنها از این بازدید انجام کاری نیست که سرانجامش دریافت مزدی از کشور مورد بازدید باشد. گردشگری به علت خصلت بین رشته ای خود قابلیت نگرش های متفاوت را داراست و این امر سبب ارائه تعاریف بسیاری برای آن گردیده است. در تعاریف اولیه گردشگری بیشتر بر بعد فاصلا تاکید شده است و گردشگران بر مبنای فاصله ای که از محل مسکونی خود داشته اند، طبقه بندی شده اند. کمیسیون ملی گردشگری آمریکا (۱۹۷۳) در تعریف گردشگری در داخل این کشور، فاصلا پنجاه مایل را درنظر گرفته است که در برگیرنده تمامی سفر ها به جز سفر برای کار می شود. تعاریف فاصله ای صرف نظر از خطا و اشتباهات، تنها به این دلیل که کمیتی اقتصادی و آماری برای پدیده گردشگری آماده می کند، مورد قبول واقع گردید. در حالی که تعاریف فاصله ای به تنهایی نمی توانند گردشگری را بخوبی توصیف کنند. این تعاریف تنها برجنبه تقاضا تاکید دارند و عرضه و همچنین آثار ناشی از گردشگری را نادیده می گیرند. از اینرو گردشگری به تعاریف دیگری احتیاج پیدا می کند که هریک از آنها در ابعاد مختلف، گردشگری را توصیف میکنند. در بعد جغرافیای گردشگری زمانی از فعالیت گذراندن اوقات فراغت به تفریح که مستلزم غیبت شبانه از مکان مسکونی عادی است تعریف می شود. (پاپلی یزدی، ۱۳۸۹، ۱۴) از بعد اجتماعی نیز تعریف گردشگری، فصل مشترک بین زندگی عادی ساکنان بومی و زندگی غیر عادی گردشگران را در بر می گیرد. این دو تعریف خود نشان تمایز بین تعاریف مختلف از گردشگری است که هر یک بر گرفته از موضوع های مورد نظر در مطالعات گردشگری اند. در منابع خارجی و حتی فارسی تعریفی از گردشگری با توجه به ضوابط شرعی صورت نگرفته است. در صورتی که در اسلام مسافرت و گردش دارای احکام و ضوابطی است. در اسلام مسافرت تشویق و ترغیب شده است: سیروفی الارض. گردشگری و مسافرت های زیارتی (چه در اسلام و چه در غیر اسلام) یکی از انواع گسترده گردشگری است که خود تحت تاثیر تقویم و ضوابط و قوانین شرعی است. قوانین و ضوابط شرعی نقش اساسی در اقتصاد و فرهنگ گردشگری دارند. در همه ادیان، بخصوص اسلام، یک سری وظایف و مسائل اخلاقی برای مسافر معین شده است که رعایت آنها از نظر شرعی لازم است. (پاپلی یزدی، ۱۳۸۹، ص ۱۵)